Kristen wywiad z Trois Couleurs Special On The Road Magazine

LuAnne poślubiła Neal Cassady w wieku 15 lat i rozwiodła się z nim wkrótce po tym, lecz pozostawała jego kochanką jeszcze przez wiele lat. Była z Dean i Sal podczas ich podróży przez USA, eksperymentowała z narkotykami, alkoholem i innymi używkami, często ropą w naturze. LuAnne jest Marylou w On The Road. “Ja nie przypominam jej z wyglądu kompletnie,” ogłosiła aktorka Kristen Stewart która, przed Zmierzchem, pożyczyła swoje talenty aktorskie, aby zagrać zmysłową muzę w on the road i dziką dziewczynę w Into The Wild przez Sean Penn.

Pamiętasz co czułaś, gdy pierwszy raz przeczytałaś ” W drodze ” ?

Ta książka naprawdę obudziła coś we mnie, kiedy ją po raz pierwszy przeczytałam. Miałam wtedy 15 lat. Bardzo podobał mi się sposób, historia…Byłam tak zafascynowana chłopakami! To było naprawdę inne od książek jakie do tej pory czytałam. To była moja pierwsza ulubiona książka. Pierwszą rzeczą na jaką zwróciłam uwagę był opis sposobu w jaki siedzi Marylou, jak surrealistyczne malarstwo, odłączona od chłopaków. Dzięki Walterowi, nauczyliśmy się tak wiele o nich – więcej niż było napisane w książce: znaliśmy prawdziwą historię, przeczytaliśmy okrojoną wersję…

Jak zareagowałaś, gdy Walter zaproponował ci rolę?

Miałam zaledwie 17 lat. Byłam w moim samochodzie, byłam tak podekscytowana, że zaczęłam przełączać biegi. Po prostu nie mogłam w to uwierzyć, do dnia w którym znalazłam się na planie.

LuAnne/Marylou jest opisywana przez Keroauc jako “nimfa z do pasa brudnymi, blond włosami.” Jak blisko czujesz się z swoim charakterem ?

Jest mało informacji o LuAnne porównując z innymi członkami” Beat Generation”. Choć wydawała się społecznie bardzo przyjazna, była wycofana dla zewnętrznego świata. Jej życie było bardzo prywatne. Więc ciężko dla mnie było ją znaleźć. Na szczęście, miałam okazję, aby porozmawiać z jej córką.

Co cię najbardziej uderzyło w niej ?

Jej niezwykła zdolność do miłości, jej czysta ludzkość. Tak dobrej jakości. Nie spodziewałam się tego w ogóle. Ona jest szczera, otwarta i wyrozumiała. Jest spostrzegawcza, ale nie osądza nikogo, i ona nie przejmuje się jak inni ją oceniają. W czasie jak ten- a nawet teraz!-, aby być wstanie spać z mężczyzną, który sypia z innym mężczyzną i inną kobietą w tym samym czasie…pomimo to, ona pozostaje prawdziwa do amerykańskich ideałów lat 50 -tych. Ona podróżuje w dwóch światach tak dobrze! Na początku, nie rozumiałam tego. LuAnne nie była buntownicza, ona po prostu była sobą. To było jak” te czasy mnie dobijają,” ona po prostu do nich nie pasowała. Zaskakująco, ona miała poważne problemy z brzuchem, kiedy była młodsza, ale ona to ignorowała. Czuła się dobrze z własnymi niepewnościami; To sprawiło, że była wstanie wybrać się w podróż.

Podczas przygotowań, miałaś okazję posłuchać aktualnego głosu LuAnne. Czego nauczyłaś się z tych nagrań?

Jej głos był piękny, i dzięki temu dowiedzieliśmy sie historii, których nie znaliśmy. Zakochałam się w niej. Ona opowiadała to jak ludzie w latach 40-tych, z słowami, których my już nie używamy. Ona ma znacznie wyższy głos niż ja. Jestem obcięta, połykam wszystko co mówię….Ona jest znacznie bardziej elokwentna.

Czy Walter poprosił cię o obejrzenie jakiś filmów przed kręceniem filmu?

Shadows był głównym filmem, specjalnie miałam zwrócić uwagę na noworoczną scenę z przyjęcia. Walter chciał, abyśmy poczuli ten nastrój. On jest bardzo wspaniałomyślnym reżyserem. Jak wszyscy świetni artyści, ona może stać się maniakalnie obsesyjny na jakimś punkcie, ale w dobry sposób.

W wywiadzie powiedziałaś, że Marylou była „koniecznym estrogenem” pomiędzy Salem a Deanem. Co miałaś na myśli, mówiąc to?

Ona była podpórką dla tych dwóch bardzo różnych od siebie mężczyzn. Jeśli nie byłaby w pobliżu, prawdopodobnie nie byliby ze sobą tak blisko. Ona wprowadzała spokój. Ona miała obydwu w sobie, i oni obydwaj jej potrzebowali. Mieli unikalną więź, która nie pasuje do żadnej, którą znamy. Wszyscy mówią, że kobiety w ” W drodze” były tylko zabawkami używanymi przez mężczyzn. Ale ona się na to wszystko zgadzała, nie była ofiarą. Kiedy Neal poznał ją po raz pierwszy, powiedział: “Spotkałem moją drugą połówkę!” On był szaleńczo w niej zakochany- możliwe, że trochę za bardzo. Ona była dzika i głośna, była zabawna, odjazdowa, i seksi. To jest to co w niej kochał.

Jak intensywne było kręcenie?

To było prawdziwie najbardziej załadowane, najbogatsze, szalone, najbardziej zwariowany czas, jaki kiedykolwiek spędziłam na planie. Nie czułam, jakbyśmy robili film. Mieliśmy okazję spędzić 4 tygodnie w boot camp przed kręceniem. Pomogło nam to, w poznaniu siebie nawzajem, aby czuć się komfortowo ze sobą. Myślałam, że nie byłam tam tak długo, jak chciałam być, to było wyczerpujące. Nie spaliśmy-nigdy. Ja nie wiem jak my nakręciliśmy niektóre z tych scen…czasami, jeśli naprawdę się do czegoś przykładasz i coś jest twoją pasją, nie możesz spać i jesteś szczęśliwy z tego powodu. Walter chciał, abyśmy przestali myśleć, o graniu. To naprawdę było spontaniczne, jak W DRODZE powinno się zawsze czuć. Nasza podróż byłaby warta jej zrobienia, nawet jeśli nie kręcilibyśmy filmu. Rozmowy jakie przeprowadzaliśmy, wiersze jakie Garrett napisał…

Opowiedz nam o noworocznej scenie imprezy i o niezwykłych częściach tanecznych…

Ja naprawdę z każdego ujęcia wyszłam jak niewidoma. Byłam tak bardzo martwa. W tym czasie było strasznie gorąco w Montrealu i jeszcze dodatkowo mieliśmy 60 statystów w małym pokoju, gdzie kręciliśmy… Byłam wstanie opanować nerwy w każdej innej scenie oprócz tej. Byłam bardzo zdenerwowana, ponieważ ja nie jestem tancerką. Ale to było moim zadaniem, aby utracić się w tym. Tak bardzo chciałam, dojść do takiego momentu w którym nie widziałabym nic. Za każdym razem, myślałam, że zaraz upadnę, ktoś mnie łapał. To mnie strasznie wystraszyło, ale w tym samym czasie, to była najzabawniejsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłam.

Kerouac napisał swoją powieść z jazz w myślach. W jakiś sposób, czy czułaś się jak muzyk na planie?

Tak. Ja grałam inną rolę, która również była oparta na prawdziwej osobie, w The Runways, trudno było mi umieścić słowa do mojego charakteru. W drodze, wręcz przeciwnie, byliśmy zachęcani do improwizacji, nie mogliśmy dobrze odgrywać naszych roli dopóki nie utraciliśmy się w nich. Zawsze jest mało miejsca na wolność, ale w tym przypadku, mogliśmy robić wszystko. Nie mogliśmy nic zrobić źle. W boot camp, pracowaliśmy razem przez 4 tygodnie, zbierając wszystkie informacje, przygotowując nas samych do tego. Czasami, jesteś bardziej prawdziwy do książki, jeśli nie powtarzasz linijki w linijkę. Każde ujęcie było inne. Nakręciliśmy tak wiele- to jest cecha charakterystyczna Waltera. On zawsze się porusza, uchwycając wszystko. Film skacze i hopsa, to jest sporadyczne, jak w książce. I jeśli to przestanie się poruszać, to jest takie oczywiste, O mój Boże!

Kerouac powieść jest bardzo liberalna w pewnych aspektach i całkiem konserwatywna również- była krytykowana za mizoginii. Na ekranie, twój charakter wydaje się silniejszy niż był w książce…

Film byłby całkiem inny, gdybyśmy byli wierni książce! I ludzie nie byliby zadowoleni. To byłby straszny wstyd, nie opowiedzieć całej historii, w końcu jak wiele razy można adaptować tą powieść? To musiała być mieszanka pomiędzy prawdą a fantasy.

The Hudson jest prawie charakterem samym w sobie. Jak ty sie do tego ustosunkujesz?

Jest obdarty, kup teraz! Zawsze czułam, że mój samochód jest dziewczyną. Ale Hudson nie jest dziewczyną! O boże…w czasie podróży, tworzysz bardzo rzadką więź z samochodem, którym jeździsz. Co ciekawe, w prawdziwym życiu, Neal nie podróżował w tym samochodzie tak często. A Hudson jest teraz tak sławny! To zabawne.

Sam Riley i Garrett Hedlund powiedzieli nam, że ich serce pękło, gdy opuściłaś plan. Czy ty czułaś się tak samo?

Nie mogłam uwierzyć,że będą prowadzić! Teraz jest w porządku, ja wiem, że nie należę do reszty tego, ale mogłam dosłownie pozostać w hotelach, po prostu siedząc i oglądając. Tak bardzo chciałam tam zostać. LuAnne miała to samo uczucie; ona musiała to zakończyć, ale tego nie chciała.Mogła pozostać z nimi trochę dłużej i torturować samą siebie, ale nie chciała.

Grałaś w kolejnym filmie o podróżowaniu, Sean Penn” Into the Wild” . Czy to było podobne doświadczenie?

W porównaniu do wszystkich filmów jakie zrobiłam, te dwa były najbardziej do siebie podobne. Te środowiska żyły tam przed nami i już z nami, naprawdę. Sean i Walter nie boją się tego uczucia. W większości filmów, każdy próbuje wykonać swoją pracę jak najlepiej. Z Walterem i Seanem, to wyglądało raczej jak robiliśmy wszyscy coś razem. W ” Into the Wild” mój bohater jest zakorzeniony, w przeciwieństwie do Marylou. Jeśli ona była mała, ale starsza, mogłaby pójść za nim. Ona mogła przemienić się w Marylou, ale ona po prostu była za młoda.

Operator Eric Gautier pracował przy obydwu filmach Into the Wild i On the Road …

Możesz pójść z nim wszędzie, ona będzie przy tobie i dla ciebie. On ma magiczną moc. Przed tym, jak masz zamiar się ruszyć, on jest już tam.To jest nadzwyczajne.

Jak Twilight, On The Road jest zazwyczaj czytane przez nastolatków. Jak różne są te książki , w twoich oczach?

Nie ma chyba dwóch bardziej różniących sie od siebie książek. To są dwie bardzo odmienne sytuacje. W zmierzchu, staraliśmy się być wierni, jak tylko możliwe do książki. W drodze, wolność została przyjęta z zadowoleniem: chodziło o to, aby robić wszystko z sercem.

Marylou nie jest typowym Hollywoodzkim bohaterem. Po Zmierzchu, większość ról, które wybierasz są twarde i ryzykowne: The Runaways, Welcome to the Rileys … Co cię przyciąga do tego typu bohaterów?

Ludzie, którzy stracili coś cennego dla nich, mają więcej do powiedzenia. Są bardziej interesujący. To jest ryzykowne zagrać ich, jeśli boisz stracić się poparcie ludzi. Większość aktorów myśli, o tym jak będą postrzegani. “To zaprowadzi mnie tam, to sprawi, że stanę się aktorem tego typu!” Ja nie. Z tego powodu również zrobiłam Zmierzch. Kocham go tak bardzo jak moje inne filmy. To naprawdę nie ma znaczenia w jakiej roli się pokażę. Co zapewnia mi to „ona”- jak Kerouac by powiedział. Na szczęście, ja i LuAnne jesteśmy w tym podobne.

W drodze jest w końcu gotowe. Co czułaś, gdy po raz pierwszy to zobaczyłaś?

Trudno wyrazić to słowami. To zaskakiwało mnie tak często, to jest naprawdę smutne i zabawne do oglądania. Jestem dumna z wszystkich! Większość filmów chce odpowiedzieć na większość twoich pytań. Ten film pozostawia cię z chęcią zadawania jeszcze większej ilości pytań. To prowadzi cię do jakiegoś miejsca, ale nie mówi ci gdzie iść. Za każdym razem, gdy to oglądasz, wchodzisz do nowej ulicy.

Źródło:vampiresdaily.pl